Jeszcze dwa lata temu, kilka miesięcy po urodzeniu Iventego, po takim pytaniu od razu strzeliłabym tłuczkiem po języku. Jedynie skutecznie by mnie rozjuszyło i sprawiło, że rozmówcę zaczęłabym traktować jako wroga publicznego nr 1 ;-)

Moje pazury nigdy nie należały do najpiękniejszych. W dzieciństwie skutecznie obgryzałam cokolwiek wystawało poza opuszek palca. Niczym kosiarka do trawy równałam każdy paznokieć bez wyjątku. W trakcie nastoletnich, jakże burzliwych czasów, poczyniłam próby zapuszczenia pazurów, jednak dyżury przy domowym zmywaku od poniedziałku do niedzieli sprawiły, że długie paznokcie zaczęły być w sferze moich marzeń.

Następnie nadszedł okres okołodwudziestoletni. Wtedy to zdecydowałam się na jakże ohydne w swej brzydocie tipsy. Mężu, żałuj że takich teraz nie noszę. To był szczyt [moich możliwości chyba]. Następnie po zdjęciu tipsów, które były robione w najlepszych ówcześnie salonach, nie jakichś tam dziurach ze „szpecjalistkami” , nadeszła moda kładzenia żelu na paznokieć. Te wszystkie maskujące zabiegi oddalały mnie od tego, co zawsze chciałam mieć: czyli od długich, zdrowych i naturalnych paznokci. 

Zupełnie serio: tylko takie mnie obecnie kręcą. Nie żadne tam hybrydy, ani inne wynalazki. Mają być w 100% moje, w 100% naturalne i w 100% piękne [na moje płytkowe możliwości ;-)]. I tyle w temacie.

Toteż w końcu, ekhem… przy rocznym dziecku wzięłam się za te moje pazury. Tak, wiem, kamikaze jestem. Przecież przy roczniaku próba zapuszczenia paznokci jest równa możliwości polecenia z nim na księżyc.

Ale doszłam do wniosku, że posiadanie naturalnych paznokci, zdrowych i całkiem fajnie wyglądających zależy ode mnie niemalże w 100% a nie od jakiś tam przypadków. Toteż zaczęłam wykluczać z codzienności te czynniki, które uniemożliwiały mi proces zapuszczania tych, o których cały czas tak namiętnie tłukę w tym poście ;-)

Zmieniłam moje nawyki:

• wiem, że prawie każdy z Was posiada pewnie zmywarkę [bez której nie wyobrażam sobie swojego żywota, serio!]. Czasami jednak są takie naczynia/rzeczy, których zmywarka nie domywa i wtedy zakasamy rękawy i myjemy je ręcznie. Otóż ja też je myję ręcznie, ale TYLKO W RĘKAWICZKACH. Nawet jak jestem u teściów, albo goszczę u innych ludzi, choćby skały s.rały, to nie umyję nic bez gumowych/lateksowych/winylowych rękawiczek. Sorry. To od roku moja zasada nr 1. Ja chętnie wszystko umyję, ale TYLKO gdy mogę zabezpieczyć paznokcie i skórę rąk [która pod wpływem nawet najdelikatniejszych detergentów robi mi ostatnio jaja, także uważam jak tylko mogę!]. Ktoś powie zaraz, że robię z siebie księżniczkę. Whatever. Stary, nie żyłuj mnie tutaj. Ja chcę mieć zdrowe ręce i tyle w temacie.

• Włączyłam do diety suplementy. Łykam witaminy i kwasy omega. Od kiedy regularnie przyjmuję suplementy mam nie tylko lepsze wyniki krwi, ale i ładniejsze paznokcie. Musi być w tym jakaś zależność, no po prostu musi.

• Zawsze miałam urozmaiconą dietę, ale w ostatnim roku zwiększyłam podaż ryb, warzyw, nasion i niektórych owoców. One serio pomagają. Zawierają w sobie te wszystkie seleny, cynki, proteiny, witaminki. No wiecie chyba o co mi chodzi ;-)

• W paznokcie i skórki wcieram oliwę z oliwek albo inny olej, który doskonale je natłuszcza. Czasami robię „maczanki” olejowe i wtedy lekko podgrzewam oliwę i siedzę tak z rękami w miseczce jak na tureckim kazaniu ;-) Taki zabieg powtarzam mniej więcej raz na tydzień lub dwa – jak dziecko pozwoli ;-)

• Bezwzględnie po dłuższym kontakcie rąk z wodą natłuszczam je kremem nawilżającym. BEZWZGLĘDNIE! Od roku zawsze mam przy sobie krem nawilżający. Może mi si.ę do torebki nie zmieścić pampers, a zmieści mi się krem do rąk. [z tym pampersem to żarcik. PAMPERS ponad wszystko :-D]

• Zawsze mam na paznokciach jakąś emalię, która zabezpiecza płytkę przed niszczeniem. Zawsze! Zazwyczaj jest to ta odżywka Sally Hansen Nail Rehab, która mnie zachwyciła. [klik] .

• Mam mój taki mały trik, który sprawia, że końcówki paznokci ładnie mi się wybielają. Moczę pazury w końcówce cytryny przez 3-5 minut. Później mam na pazurach french-manicure jak ta lala . Jak to widać na zdjęciu, które „prezentuje” moje naturalne zapuszczone szpony, pociągnięte odżywką tylko. Poza tym dłonie po soku z cytryny też są niesamowicie gładkie! Polecam!

• W kwestii gładkich dłoni jeszcze – peelingi z fusów kawy i oliwy z oliwek to jest coś co musicie [MUSICIE] włączyć do pielęgnacji. To co łupinki ziaren i oliwa robią z moimi dłońmi po kilkuminutowym tarciu to jest majstersztyk! Taki peeling robię wieczorami [czasami barwi lekko skórę].

• Na skórki [ja akurat u rąk nie mam z nimi problemu, ale u stóp już tak] polecam ten płyn [klik]. 1-2 minuty i pięknie się rozpuszczają odciągnięte lekko drewnianym patyczkiem. To mój sprawdzony kosmetyk, któremu jestem wierna już 10 lat. [liczyłam na palcach przed napisaniem tego zdania :-)]

I tak w ramach odżywek do paznokci, które wg producentów mają działać cuda: ja dziękuję bardzo za te odżywki, które przy każdym malowaniu nadbudowują warstwę emalii i w ten oto sposób zabezpieczają mój paznokieć przed niszczeniem. Miałam po dziurki w nosie takich mieszanek, które zostawały na paznokciach i tworzyły nieregularna mikro-narośl, której nie mogłam do końca zmyć. Za takie patenty kosmetyczne to ja dziękuję.

ALE! Odżywka Sally Hansen NAIL REHAB [klik], którą podlinkowałam też wyżej, ma delikatny przezroczysty, różowo-brzoskwiniowy kolor, genialnie się w całości zmywa i szybko schnie. Wierzę, że to m.in. dzięki niej udało mi się W KOŃCU zapuścić przy dziecku pazury :-) Zużyłam już dwa opakowania i zużyję pewnie więcej, gdyż maluję nią paznokcie mniej więcej co 4 dzień.

To tyle w temacie. Na zdjęciach są moje paznokcie tylko pociągnięte odżywką i wymaczane w cytrynie przez 3 minuty.

Ręka w górę kto ma ładne naturalne pazury? [ale odzywają się tylko Ci, którzy mają takie napracowawszy się nad nimi ;-))] Ci, którzy mają takie od urodzenia milczą, aby nam nie psuć humoru ;-)

A kto nie ma i podejmuje się tego wyzwania, aby pazury takie posiąść? 3-4 miechy i załatwione :-)