Słyszałam Cię wczoraj. Słyszałam Cię też przedwczoraj. Od kilku miesięcy odkąd Twoje dziecko przyszło na ten świat, słyszę Cię każdej nocy.

Pierwszy raz usłyszałam Cię kiedyś o dwudziestej. Zapewne wróciliście wtedy z maleństwem ze szpitala. To właśnie od tamtej pory słyszę Cię codziennie.

Wieczorem kąpiesz maluszka i śpiewasz mu kojące piosenki. Mimo że jeszcze Cię nie rozumie, to opowiadasz mu jakie ma maleńkie stópki, liczysz mu wtedy paluszki i tłumaczysz, że jest całym Twoim światem. Pięknie mu ten świat tłumaczysz, wiesz?

Słyszę, że Twój maluszek cieszy się podczas każdej kąpieli, a Ty mówisz mu, że to nic nie szkodzi, że cała jesteś mokra od wody. Bo tak właśnie poznaje się świat. Przez dotyk, przez czułe szepty, przez śpiew. Przez bycie razem i dzielenie tych najdrobniejszych momentów od samego początku. Zapamiętujesz jego zapach, jego kwilący głos i zaczynasz odgadywać każdą jego potrzebę.

Po kąpieli zwalniasz kroku – słyszę to doskonale. Znam Twoje poranne tempo i wiem, że wieczorami zapewne padasz ze zmęczenia. Czasami potkniesz się o buty na przedpokoju, czasami westchniesz z bezsilności.

Pewnie masz momentami dosyć. Myślę, że znam Twój ból. Nie znamy się, a mimo to zdziwiłabyś się, jakie jesteśmy do siebie podobne. Ja też mam chwile zwątpienia, niemocy i chcę krzyknąć, że jestem zmęczona. Czasami krzyknę, wyładuję tę skumulowaną energię i dalej taranuję codzienność. A czasami zwalniam i pozwalam sobie na słabsze momenty. Takie dawanie sobie przyzwolenia na to, by móc przyznawać się przed sobą do tych gorszych emocji, jest kojące, oczyszczające.

Wczoraj miałyśmy chyba podobny dzień. Słyszałam, że krzyknęłaś na Niego a on zupełnie nie rozumiał dlaczego. On też ma czasami gorsze momenty. Zapytał się Ciebie, skąd ta złość i te emocje, a Ty nie miałaś ochoty mu tego tłumaczyć. Nie wiń się za to. Kiedy patrzę na siebie wstecz a nawet patrzę na siebie obecnie, to wiem, że to wszystko po prostu trzeba przejść. Że to zmęczenie, te pierwsze emocje, to poszukiwanie własnej drogi i poznawanie siebie z partnerem w nowej sytuacji – to wielkie wyzwanie. Miałaś ochotę mu to wszystko wczoraj wieczorem wykrzyczeć, ale zagryzłaś zęby, prawda? A czasami pękasz, zupełnie jak ja.

Dzielna jesteś. Wiem, że nie jest Ci łatwo. Nie znam Twojego życia, ale mam tę cholerną pewność, że dajesz z siebie wszystko. Wiem też, że inni czasami tego zupełnie nie widzą a widzą tylko to, co jest dla nich wygodne. Kiedyś otworzą oczy. Mam przynajmniej nadzieję, że je kiedyś otworzą.

Wczoraj w nocy płakałaś. Najpierw ze szczęścia dziękując, że jesteście w komplecie. Zdrowi. Tuliłaś maleństwo do snu i dziękowałaś za to szczęście, które macie w garści. Niewątpliwie je macie. Ja też je mam i łapię się na tych drobnych momentach, w których oczy puszczają swoje dobrze zamknięte wrota i nagle zalewają się łzami.

Gdy już wypłakałaś swoje szczęście, to poczułaś wtedy ogromne zmęczenie. Wiem, ile z siebie dajesz. Wiem, że nie robisz tego dla siebie. To wszystko robisz dla nich. Zagryzasz każdego dnia zęby i pokonujesz kolejne przeszkody codzienności.

Czasami zastanawiasz się, kiedy przyjdzie chwila wytchnienia. Ona przyjdzie. Ja też na nią czekam. Mam te wewnętrzną pewność, że kiedyś wszystkie usiądziemy razem wygodnie i zaczniemy się śmiać jednocześnie trochę się smucąc i wspominając dawne dzieje. Bo te nasze codzienne słabości to zaledwie ułamek tego, co jest jeszcze przed nami.

Wczoraj w nocy budziłaś się do dziecka co najmniej kilka razy. Za każdym razem tuliłaś swoje maleństwo, przewijałaś je i karmiłaś. Koiłaś jego płacz i kładłaś z powrotem do snu. Sama wtedy też układałaś głowę na poduszce. Nie spałaś jednak snem kamiennym. Czuwałaś. Tak jak wilczyca czuwa przy swoim wilczym miocie, tak i Ty byłaś na posterunku na każde dziecka zawołanie.

Piszę dzisiaj do Ciebie, żeby Ci powiedzieć, że jesteś dzielna. Widzę Cię na ulicy, w markecie, w przychodni. Widzę Cię codziennie. Dajesz sobie ze wszystkim wyśmienicie radę.

Nigdy w siebie nie wątp. I pamiętaj, że Twoje dziecko ma najcudowniejszą mamę na świecie.

P.S. Jeśli udało się Wam zobaczyć dzisiejszy post, zostawcie po sobie ślad na Facebooku czy w komentarzu  ❤ Dziękuję!