Po tego typu postach dostaję zazwyczaj kilka komentarzy, w których ktoś próbuje mi wmówić, że nie przystoi tak pisać dorosłej kobiecie. Że powinnam się opamiętać, gdyż bywam czytana przez elokwentne damy, które środkowych palców (i gili w nosie) się brzydzą, mimo że i jedno i drugie posiadają.

Ktoś czasami też wypomni, że się zawiódł, bo myślał, że tutaj zawsze będzie na wysoki połysk, a posty będą dotyczyć wyłącznie namacalnej i grzecznej duchowości, w ramach których każdej matce przystoi się obracać.

I ja w takim momencie siadam sobie po turecku na dywanie, biorę dwa głębokie wdechy i zastanawiam się, jak daleko jeszcze zajdziemy w tym, aby kobieta kobiecie zaczynała wypominać, co jej wypada a czego jej nie wypada :D

I to właśnie a propos tego „wypadania” dzisiaj będzie, bo dostałam całkiem niedawno maila, w którym pewna dama stwierdziła, że my (prawdopodobnie) wszystkie tutaj obecne powinnyśmy stulić twarz kolokwialnie to ujmując i w tym oto momencie wypuścić z rąk nasze telefony i laptopy! Zamiast tego POWINNYŚMY zająć się dziećmi, by zrobić coś pożytecznego dla rodziny, bo czas nam przez palce przecieka. Tymczasem my niby całymi dniami siedzimy „na necie i głupoty produkujemy”. Wszak, kiedyś byłoby to nie do pomyślenia, aby kobiety przed komputerami tyle siedziały marnując czas!

I gdy ja ten pisemny wywód od niejakiej „Rozsądnej” przeczytałam (tak właśnie się podpisała dziewczyna), to przypomniałam sobie słowa mojej babci, która zapieprzała pół żywota jak ruski ciągnik na ugorze. Wychowywała dwójkę dzieci i niemalże od rana do świtu zajmowała się chałupniczymi pracami, po których ma obecnie artretyzm. Kiedyś babcia powiedziała mi święte słowa:

„Magdalenko, gdyby nie te codziennie choć kwadransowe posiadówki u sąsiadki przy kawie i ploteczkach, kiedy mogłyśmy na chwilę zapomnieć o tym naszym kieracie. Gdyby nie one, to daję Ci Magdalenko słowo, że bym chyba doszczętnie powariowała i by mnie dzieci zielone papiery załatwiły!

Matka chwilę oddechu mieć musi! A jak tej chwili nie ma, to marny jej żywot! To skończy jak świętej pamięci Halinka z piątego piętra, która w wieku 50 lat na zawał zeszła, bo Halince się zawsze wydawało, że ona taka niezniszczalna!”

I tyle w temacie! Ja nie chcę i nie będę Halinką z piątego piętra, która na łeb na szyję, padając na pysk, bała się do sąsiadki zapukać, by wpaść na szybką kawę, bo a co by mąż, teściowa czy listonosz powiedział zapukawszy do niej widząc ją bez roboty, która miała jej się palić w łapach. Ja tutaj chcę bez skrupułów spotkać się z Wami wieczorem, pogadać i poczuć, że i na krótki dialog mam czas. Bez żadnych wyrzutów sumienia, z poluzowaniem gumki w majtkach, z pełną premedytacją i świadomością, że wiem, co robię!

Dlatego środkowy palec wysyłam „Rozsądnej”! Taki ugrzeczniony ten palec wysyłam, życzliwy nawet bym powiedziała, bez złośliwości ale z prośbą o to, byś się opamiętała i zastanowiła, czy aby nie za daleko się posuwasz w tych swoich przytykach. Kochana, Ty się tam w tym kieracie nie zabiczuj tylko. Pozwól sobie choć na chwilę odpoczynku. Kwadrans w sieci Cię nie zabije. On (bez kitu) ma potencjał Cię wzmocnić! A tym, które sobie na ten kwadransik luzu pozwalają, daj żyć!

P.S. I pamiętaj, że jak kochana zapomnisz o sobie i swoich drobnych przyjemnościach, to to najszybsza droga do bycia Panią Halinką.

Uściski, dziewczyny!