Poniosło mnie w tytule z tymi pracami nad logiem bloga ;-) Niech będzie, że malujemy esy floresy na babcinym chodniku. Bez pozwolenia zdecydowaliśmy się zamienić szaro-bury chodnik w tęczową ścieżkę. Mało nam było kolorowych kwiatów w ogrodzie, czerwono-malinowych truskawek na grządkach. Dołożyliśmy do pieca i zrobiliśmy ze ścieżki kredowy dywan ;-)
Po zabawach z klasycznymi kredkami, o których pisałam TUTAJ, przyszedł czas na kolorową kredę. [Przy okazji, polecam Wam przeczytanie komentarzy pod tym wpisem, bo popełniły je Mamy, które naprawdę znają się na plastycznym asortymencie dostępnym na naszym rynku!]. Przeboje z kredą bardzo dobrze pamiętam z mojego dzieciństwa. Zbierałyśmy się z koleżankami pod blokiem i rysowałyśmy co tylko nam wpadło do głowy. Kończyło się zazwyczaj na malowaniu siusiaków i kobiecych piersi, takie to były czasy ;-)
Początkowo Iventy wykazał się naprawdę sporym zainteresowaniem w materii kredowej. Narysowałam kilka kształtów, a on próbował mnie naśladować. Niestety jego małe rączki nie są przystosowane do wygodnego trzymania dużych rozmiarów kredy. Następnym razem poszukam kredy o mniejszej średnicy. Po 10 minutach rysowania esów-floresów, Ivek zobaczył na horyzoncie studzienkę z wodą na jej powierzchni, i nasza zabawa legła w gruzach. Mój miłośnik wodnego środowiska nie chciał powrócić do poprzedniego zajęcia i z lubością oddał się chlapaniu i wkładaniu brudów do jamy ustnej. Wybaczyłam ;-)
A logo wyszło wyśmienicie, co’nie? ;-P
