Partnerem wyzwania, w którym miałam za zadanie przyrządzić coś molekularnego i udowodnić, że to facet powinien opanować kuchnię, jest TVN. 

Znam przypadki kobiet, które za nic w świecie swoim kuchennym królestwem nie podzielą się z facetem. Nie muszę nawet długo szukać takich terytorialnych „jednostek” ;-)  Pierwsze do głowy wpadają mi moja Babcia i Teściowa.

Nie rozumiem co prawda, ale szanuję ich wybór ;-) Bliżej mi zdecydowanie do mojej Mamy, która nigdy nie miała problemu z tym, aby kuchenną łychę wręczyć mojemu Tacie. Ba! On sam tę łychę od niej brał i pichcił po swojemu. Co zresztą wychodziło i nadal wychodzi mu świetnie. Nie będę ściemniać, że gotowanie to moje życie, lubię to robić, ale raczej takie rzeczy „ekstra”, „nieszablonowe” i eksperymentalne, które często widać na blogu ;-) Zresztą, teraz miałam okazję sprawdzić się w tej roli, która inspirowana jest premierowym serialem TVNu „Na noże”.

W tym wyzwaniu pomógł mi mój M., za co ogromny szacunek, bo ja na widok tej tajemniczej skrzyni i jej zawartości, zrobiłam w portki. Miałam za zadanie przygotować coś minimalistycznego na krawędzi kuchni molekularnej właśnie z tych czterech składników, o zgrozo! ;-)

W nowym serialu „Na noże” świat podobno będzie kręcił się wokół kulinariów. I facetów ;-) Mrrrauuu grrrr i w ogóle. Dwóch facetów w kuchni, szaleństwo ;-)

Jacek – szalony lekkoduch, żyjący chwilą, tradycyjny w kuchni, stawiający na sprawdzone smaki i wyraziste przyprawy. Kolorowe dania, artystyczny nieład na talerzu uwieńczony pięknem!

I Darek! To właśnie jego filozofią miałam się kierować w przepisie. Minimalista z krwi i kości, z nowoczesnym podejściem do kuchni. Spokojny perfekcjonista i przodownik kuchni molekularnej. Geometryczne formy, artystyczne podanie i te sprawy ;-)

No to lećmy! Dlaczego uważam, że to właśnie mój M. powinien przejąć kuchnię i dlaczego spróbuję oglądać „Na noże”, chociaż nie jestem typem serialowej dziewuchy ;-)

1. Facet w kuchni jest jak rycerz na koniu!

Co zresztą zaobserwowałam po tym właśnie wyzwaniu. Ja spietrałam na początku, a on powiedział” „Chora jesteś? Po co panikujesz?” Mój M. w kuchni to właściwa osoba na właściwym miejscu! To tak jak Robin Hood w lesie! Jak Spiderman na ścianie! Jak Ribonson Cruzoe na bezludnej wyspie! Jak Wojewódzki w trampkach :D ;-)

2. Tak jak mój M. wyglądał w czarnym kuchennym fartuchu, tak nikt inny nie wygląda! ;-)

Opinającym jego talię i odrobinę torsu. Podkręcającym jego mroczność. Niczym Batman w swojej masce i kombinezonie nadaje gotowaniu innego wymiaru. Ja przy nim wyglądałam jak zlękniona owieczka ;-)

3. Kiedy mój M. gotuje, ja wtedy mogę zrobić coś dla siebie! :P

I uważam, że w sumie ten punkt mógłby być śmiało na pierwszym miejscu ;-)  W końcu to idealny czas na to, abym na przykład pomalowała sobie paznokcie na czerwono, wzięła długą kąpiel i przygotowała się do wieczornej randki, na którą on właśnie coś tam pichci. Kiedy on kroił polędwicę, ja wtedy nakładałam maseczkę. Sytuacja idealna ;-)

4. Mężczyzna, który dobrze się poczuje w kuchni i to kuchenne królestwo będzie uważał za również swoje terytorium, to tak jakby miał swój drugi warsztat/ składzik czy jak tam to zwać! Kolejne hobby, a my możemy wtedy odpoczywać! ;-)

Ja widząc mojego M. z nożem w ręku miałam wrażenie, że świat dla niego nie istnieje. Przestał marudzić i zabrał się za robotę ;-)

5. Mój Mąż zawsze powtarza – jeśli Ty jesteś szczęśliwa, to i ja jestem szczęśliwy.

Dlatego wypycham go do kuchni i grilla, ile tylko mogę ;-) Wszak moje szczęście jest dla niego takie ważne! ;-)

Te wszystkie argumenty są dowodem na to, że warto nie być terytorialną matroną i pozwolić facetowi w kuchni rządzić. A poniżej mam dla Was moją wariację na temat produktów, które dostałam w skrzyni. To był totalny spontan. Moim zadaniem było za pomocą tych czterech produktów ukręcić coś minimalistycznego i pysznego. Kombinowałam, dumałam i doszłam do wniosku, że carpaccio to jest jest moja ulubiona przystawka, dlatego poszłam na całość :-)

Carpaccio po Szczęślivemu – na cieście filo z czerwoną porzeczką i odrobiną kopru włoskiego!

Przystojny Darek ;-)

Majstersztyk! Potrzebujecie do jego zrobienia tylko czterech produktów: ciasta filo, polędwicy wołowej, kopru włoskiego i czerwonej porzeczki! ;-)

1. Odcinam z ciasta filo 5 podłużnych pasków długości ok 12cm. Każdy z nich po kolei smaruję z dwóch stron rozpuszczonym [nie gorącym] masłem i układam jeden na drugim.

2. Pośrodku małej formy do pieczenia [średnica ok 6 – 7cm] układam tę formację z pięciu warstw ciasta filo w formie okręgu. Aby zachowała ona kształt do środka rondelka wkładam pustą formę na babeczki/muffiny. I piekę w 160’C ok. 30 minut aż się zarumieni.

3. Następnie zamrożoną dzień wcześniej polędwicę kroję za pomocą krajalnicy na cieniutkie, ok 1-2 mm plastry i układam je finezyjnie ;-) w środku okręgu.

4. Dekoruję czerwoną porzeczką, która nadaje potrawie lekkiej kwasowości, i drobniutko posiekanym koprem włoskim, który dodaje odrobinę słodyczy.

5. Można przypruszyć danie parmezanem i skropić octem balsamicznym.

Smacznego! ;-)

P.S. Do zobaczenia na sofie od 4 września w każdą niedzielę o 21.30! ;-)