Zaraz powiecie: „Szczęśliva, oj tam od razu błąd!”. A ja bym dodała: „Błąd, jak nic! Ewidentne zaniedbanie!”.

Nie tylko częste (a jak się okazało większość moich znajomych jest w tej samej sytuacji) ale również smutne, o czym zresztą przekonałam się na własnej skórze podczas ostatniej wizyty u moich Teściów.

Kiedy odwiedziliśmy moich Teściów w pewien sierpniowy weekend, rozmowa po niedzielnym obiedzie zeszła na tory rodzinne, a właściwie „wspomnieniowe”, że tak to ujmę. Plotkowaliśmy trochę o naszych korzeniach i wymienialiśmy się faktami, które jeszcze się nie zatarły w naszej pamięci. Ja podzieliłam się informacją, że płynie we mnie odrobina krwi litewskiej. Przy okazji okazało się, że moi Teściowie mają silne więzy z Ukrainą, bo to właśnie na ukraińskich ziemiach została część ich rodziny. W pewnym momencie padło pytanie z wielkim wykrzyknikiem:

– Magda, to Ty nie znasz Hali?! Nie żartuj! Czekaj, zaraz Ci ją pokażę! – powiedziała moja Teściowa.

Poszła do drugiego pokoju, otworzyła kredens, wyciągnęła z niego kilka wielkich, pięknych rodzinnych albumów ze zdjęciami i zaczęła pokazywać mi po kolei, kto jest kim w rodzinie mojego Męża.

Wiecie co w tamtym momencie poczułam? Poczułam ogromną ciekawość pomieszaną z radością, że zaraz zobaczę osobę, o której tak wiele się mówiło, ale za moment … poczułam pewnego rodzaju ukłucie w serduchu! Nie zgadniecie, dlaczego!

W sumie ukłucie pomieszane z wkurzeniem na samą siebie, które miałam ochotę naprawiać w tamtej sekundzie! Kiedy zobaczyłam te piękne albumy pełne wspomnień, trzymane na pamiątkę przez moją Teściową, zorientowałam się, że to jest coś! Naprawdę coś! Że to są właśnie te namacalne i cudowne zapisy wspomnień, których my razem z mężem … NIE MAMY! Dlaczego nie mamy?

Bo ani razu nie chciało nam się wywoływać zdjęć, które skrzętnie zapisujemy na dyskach naszych komputerów. I w rezultacie my do tych zdjęć nigdy nie zaglądamy…

Ani razu nie zebraliśmy się w sobie, aby zmaterializować te piękne chwile, które w każdym momencie mogą zostać zniszczone przez byle awarię komputera. I nie mamy tych pięknych albumów pełnych wspomnień, które mają inni, bo wkładanie wywołanych zdjęć do albumów bądź ich klejenie było zawsze ostatnią rzeczą, na jaką miałam ochotę.

Cóż z tego, że mieliśmy posegregowane zdjęcia na dyskach, w osobnych folderach, kiedy nigdy do nich nie zaglądaliśmy. A kiedy nawiedzała mnie myśl, aby je wszystkie wywołać, to doszłam do wniosku, że zbankrutowałabym na dzień dobry, bo tyle tego jest.

Dlatego od sierpnia miałam postanowienie, które pomału materializuję!

Kiedy napisała do mnie Pani Ewa z Colorlandu, która podsunęła mi rozwiązanie mające potencjał zaoszczędzić mi mnóstwo czasu polegające na stworzeniu fotoksiążki, podłapałam temat od razu. To była dla mnie „eureka”! Pani Ewo, dziękuję i cieszę się, że przygotowała Pani dla Czytelników niespodziankę, o której za moment :-)

Pani Ewa podsunęła mi pomysł pięknej, wysokiej jakości fotoksiążki, dzięki której szybko, ale również efektownie rozwiążę temat naszych rodzinnych zdjęć, których nie udało mi się jeszcze wywołać. I nie będę musiała się martwić ich wkładaniem do foto albumów, bo zostaną one wydrukowane na stronicach, co będzie wyglądało jak nasza wyjątkowa księga wspomnień! Kilkaset wspomnień zatrzymanych na niespełna 160 stronicach.

Jaram się, kolokwialnie to ujmując :-) Twarda, laminowana okładka, która dobrze chroni wnętrze księgi zdjęć, a w środku bardzo elegancki kredowy papier, na którym zdjęcia dostają dodatkowe 100% mocy.

Jak wygląda nasza pierwsza fotoksiążka, możecie zobaczyć na zdjęciach. Jestem przeszczęśliwa!

Kamień spadł mi z serca, bo poczyniłam pierwszy krok w celu materializacji naszych wspomnień. Obiecałam sobie tworzyć taką fotoksiążkę w każdym półroczu. Do naszej wrzuciłam też zdjęcia z telefonu, których nigdy nie miałam w planach wywoływać, a okazało się, że w fotoksiążce wyglądają cudownie, spontanicznie i … nareszcie są utrwalone! A na święta moja rodzina zamiast standardowych prezentów zażyczyła sobie takie fotoksiążki od nas. Dobrze, że wpadli na ten pomysł, bo pewnie wyczarowałabym dla nich kolejną parę góralskich skarpet ;-)

Jeśli macie ochotę stworzyć Waszą fotoksiążkę, jaką ostatnio ja sobie zmontowałam (i dostałam ją w kilka roboczych dni od złożenia zamówienia!), i mieć tysiące możliwości zrobienia wizualnych okładek, zdjęciowych aranżacji czy ciekawych kompozycji, to udało mi się zdobyć dla Was

KOD ZNIŻKOWY na hasło: SZCZESLIVA który zostanie Wam naliczony,

podczas realizacji zamówienia na www.colorland.pl . Ten kod umożliwi Wam zrobienie fotoksiążki w formacie A4 (pion) ze 40 stronicami za 29 zł zamiast 148 zł!

kod ważny jest do 31 stycznia

P.S. Kochani, zapisujmy nasze wspomnienia, nie tylko na dyskach! Kiedy kiedyś, za kilkadziesiąt lat przyjadą do nas wnuki [matko, jaka to daleka wizualizacja! ;-) ], pochwalimy im się naszymi księgami wspomnień! Papier jest szlachetny i zostanie na wiele lat, a epoka cyfryzacji odrobinę odziera te wspomnienia z namacalności.

Uściski!