Rok 2019. Rok, w którym podziały społeczne są jeszcze bardziej widoczne niż w roku 2018. Niemalże codziennie tablica Facebookowa moich znajomych wypluwa mi linki prowadzące do rozmów przeprowadzanych w Pytaniu na Śniadanie (programu Telewizji Polskiej), gdzie w studio pojawiają się znani mi blogerzy, vlogerzy, influencerzy. Razem z prowadzącymi spijają sobie z dziubków dyskutując na tematy ważne i mniej ważne. Rok 2020 pokazuje tę samą tendencję.
Siedzę jak na szpilkach od kilku dni. Miota mną raz w lewo raz w prawo. W dodatku ta pierdolona kwarantanna, która jak na złość musiała złapać nas teraz. Masz ochotę przestać czytać ten post po ujrzeniu słowa „kurwa” w tytule i „pierdolona” w trzecim zdaniu? To od razu możesz już wyjść, bo mięsa będzie dużo. Najwięcej będzie smrodu zgniłego mięsa, którym próbują nas raczyć od lat kilku.
Bardzo często dostaję od Was wiadomości prywatne, w których dzielicie się ze mną Waszymi troskami dotyczącymi wychowania dzieci. Ostatnio w Waszych wiadomościach pojawia się temat bardzo mi bliski – o tym, jak można wspierać kreatywność i samodzielność Waszych dzieci.
Dzisiejszy post dedykuję przede wszystkim tym osobom, które zmagają się z uciążliwym katarem, kaszlem i zatkanym nosem niewiadomego pochodzenia, towarzyszącymi Wam od długiego czasu. Jeśli rozkładacie już ręce i nie możecie doszukać się przyczyny uciążliwego, często lejącego się z nosa kataru, a suchy kaszel budzi Was bądź Wasze dzieci od wiosny aż po lato i nasila się w okresie jesienno-zimowym, to koniecznie musicie udać się do lekarza.
Gdyby ktokolwiek kiedykolwiek (nawet w środku nocy :P), zadał mi pytanie i oczekiwał natychmiastowej odpowiedzi:
„Magda, czy są jakieś rzeczy, które tak naprawdę (ale to naprawdę-naprawdę) ratują Cię przy trójce dzieci i nie wyobrażasz już sobie bez nich życia? Takie przedmioty, które oszczędzają Ci czas i wiele rzeczy przyspieszają?”
Szczerze? Jeszcze kilka miesięcy temu, kiedy śledziłam relacje innych osób korzystających z tej metody nauki języka angielskiego dedykowanej smykom w wieku od 4 do 12 lat, to nie sądziłam, że ta metoda sprawdzi się u nas. :-) Przyznam, że na początku podchodziłam do tej metody z rezerwą – ja bywam z natury właśnie takim sceptykiem czasami, chociaż może na pierwszy rzut oka tego po mnie nie widać. ;-) Szczególnie wtedy jestem sceptyczna, gdy temat okazuje się popularny, a ja węszę w tej popularności … jakiś „spisek”. :D
Zagotowałam się, kiedy przeczytałam maila od Patrycji* (imię zmienione). Myślałam, że czasy wymuszania na parach ślubu już dawno minęły, tymczasem okazało się, że te czasy trwają w najlepsze!
