Opowiem Wam sytuację, która miała miejsce nad morzem, gdzie kiedyś spędzałam wakacje z moimi rodzicami. Prawdopodobne jest, że już kiedyś Wam o tej sytuacji na blogu opowiadałam przy innej okazji, ale było to na początku mojej blogowej drogi. Także wybaczcie, że się powtarzam, ale bardzo chcę Wam o tym opowiedzieć.
Nie wiem, czy Wy też cierpicie na totalny niedoczas, ale ta jesień jest dla mnie wielkim sprawdzianem! Ale to sprawdzianem organizacyjnie, czasowo i wytrzymałościowo tak wielkim, że bywają chwile, że razem z moim M. zastanawiamy się, ile jeszcze tak pociągniemy w takim pośpiechu ;-)
Mam wrażenie, że przynajmniej pół mojego życia mogłabym śmiało podpisać dwoma słowami – „jestem ZA”. A jeśli mam być z Wami szczera, to chętnie dodałabym do tego jeszcze kolejne dwa słowa, po których część z Was przestanie czytać ten tekst.
Myślałam kiedyś, że warzywa zwiększające odporność to jedna wielka ściema, tymczasem jak się okazuje to żadna ściema. Są produkty, na które należy zwrócić szczególną uwagę i jeśli zwiększymy ich podaż pewnych to jest szansa, że składniki dostarczane z dietą będą miały potencjał pomóc nas w walce z przeziębieniem albo nawet nie pozwolić wirusem przedostać się do naszego organizmu i siać spustoszenie :-)
Też jak ja jesteście zwolennikami beztroskiego, radosnego dzieciństwa i nietrzymania dzieci pod kloszem?! Mam wielką nadzieję, że tak! :-)
Nie wspomina o tym żaden „producent” a powinien, kurczę!
Niektórzy się za moment obruszą, i zupełnie serio – odbieram im prawo do obruszania się! Piszę to z pełną odpowiedzialnością! I wiecie co? Tym cudownym „producentem”, który zapomina, można nazwać nie tylko mamę karmiącą, ale również firmę, czy koncern, który produkuje mleko.
Wpadłam kilka dni temu na anglojęzyczny artykuł dot. wychowywania dzieci, który wywołał pod nim lawinę komentarzy. Wszystko byłoby z tym artykułem okay (wszak każdy może pisać, co mu tylko ślina na język przyniesie), gdyby nie teza, którą postanowił postawić autor.
Pewnie zorientowaliście się, że ostatnio mniej mnie było na blogu. Ci którzy obserwują mnie na Instagramie nie odczuli tego pewnie tak mocno, jak stali Czytelnicy, którzy odwiedzają blog i są przyzwyczajeni do tego, że piszę codziennie, nagle od prawie pół roku czytali nowe posty raz na kilka dni.
