Synu, nadrabiam projektowe zaległości. Ostatnio dużo podróżujemy i w związku z tym mamy lekką obsuwę z naszym Projektem 26. Obsuwa obsuwą, ale Ty bijesz na głowę samego siebie! Codziennie zaskakujesz mnie nowymi umiejętnościami. Samego siebie także zaskakujesz!
Synku,
Uwierzysz, że za niespełna kilka tygodni stuknie Ci rok na liczniku? Rok… Terefere. Tak naprawdę, to jesteś już z nami prawie dwa lata! Wiesz, że ja zawsze myślałam, że skończę na tym pięknym padole ziemskim jako bezdzietna, stara panna?
Synu, Ty już chyba czujesz ciężar zbliżających się pierwszych urodzin. Zaczynasz nieśmiało stawiać pierwsze kroki i próbujesz być multitaskerem niesłychanym: jednocześnie chcesz klaskać, chodzić i krzyczeć. Synchronizacja tych czynności idzie Ci całkiem przyzwoicie ;-)
Synku, patrzę na Ciebie i nie wierzę jak szybko się zmieniasz. Będę tęsknić za tym małym brzdącem, który kiedyś leżąc na brzuszku ledwo kolankami poruszał. Który przy zmianie pieluchy obsikiwał mnie na wszystkie możliwe strony, który płakał w nocy bo głodny był bardzo. Już nie robisz miny w podkówkę, gdy słyszysz nieznane Ci dźwięki, czy to wiertarki czy też tłukących się talerzy – czym prędzej lecisz w stronę, z której wydobywa się hałas, by sprawdzić co się stało. Miłością wielką darzysz zmywarkę – gdy tylko usłyszysz, że ją otwieram – gubisz skarpetki i jesteś przy mnie w jednej sekundzie.
Synku, ostatnie dwa tygodnie powiedziały mi bardzo wiele:
Ivcio, przechodzisz samego siebie! Charakterrrna bestia z Ciebie, nie da się ukryć. Najpierw czarujesz rodziców, a później stawiasz wymagania! Stąpamy z Tatą po rozżażonych węglach, wiemy o tym ;-)
Wzo-ro-wo przeszedłeś drobną niedyspozycję zdrowotną! Syropy i inne paskudztwa połykałeś z gracją godną smakosza owadów.
