Pomału zaczynam zapisywać te wszystkie teksty, którymi mój czteroletni Syn raczy mnie od jakiegoś czasu. Żałuję, że tak późno zabrałam się za ich spisywanie, bo będzie miał chłopak co wspominać, jak dorośnie ;D
Nigdy nie byłam botanikiem i raczej nigdy nim nie będę. Kiepski ze mnie biolog, nie będę ukrywać. Mniej więcej wiem, jakich roślin powinnam unikać, jeśli już w dzieciństwie miałam z nimi styczność. I to przed nimi ostrzegam moje brzdące.
Zupełnie szczerze i bez wazeliny zazwyczaj nie przeszkadzają mi mity o ciąży, dopóki nie są mi fundowane każdego dnia i nie ocierają się o absurd. W sumie każdy ma prawo wierzyć w mniejsze lub większe głupoty, o ile nie robią one nikomu krzywdy.
Kiedy Czytelniczka Ania G. podrzuciła mi wczoraj tę ustawę ze swoim krótkim komentarzem (za co bardzo dziękuję!), to przyznam, że byłam w szoku! Powodów do tego szoku było kilka. O nich za moment.
Zacznę może dość standardowo i bez szumnych wstępów, ale mam wrażenie, że wypada mi ten temat poruszyć. Między innymi dlatego, że jestem akurat w ciąży i czuję, że powinnam o tym napisać.
