To drugi już post z cyklu: „Inteligentny i kochający facet rozumie to, że …”. Poprzedni przeczytacie tutaj.

„Magda, czy ja jestem jakimś dziwadłem?” – zapytała mnie Martyna. „Czy naprawdę tylko ja po urodzeniu dziecka nie mam ochoty na seks, a wszystkie inne dziewczyny mają ją podwójną?” – dodała. Martyna ma czteromiesięczną córkę a za sobą poród z komplikacjami. Miała cięte krocze i do teraz odczuwa skutki tej dość inwazyjnej ingerencji.

Historia Martyny jest chyba klasycznym przykładem na to, że każda kobieta inaczej przechodzi ciążę i połóg. Dla niektórych te dziewięć miesięcy jest czasem, podczas którego rozkwitają zarówno w środku jak i na zewnątrz. Uwielbiają swoje krągłe ciało, powiększające się z miesiąca na miesiąc piersi a libido robi im takiego psikusa, że najchętniej nie wychodziłyby z małżeńskiej sypialni. Jednym słowem: „Miodzio”! Mężczyznom w to graj i cieszą się wtedy na tę ciążę podwójnie ;-) Wilk syty i owca cała ;-)

Z drugiej strony barykady są kobiety w ciąży, które albo mają prykaz leżenia i nieruszania się ze względu na ryzyko poronienia, albo cierpią na bóle kręgosłupa uniemożliwiające normalne poruszanie albo …, albo nie mają żadnych większych dolegliwości, jednak seks jest dla nich ostatnią rzeczą, o której myślą. Hormony robią w ciąży nam w myślach nieobliczalny koktajl i często zupełnie serio nie w głowie nam 69 czy inne łyżeczki. Serio.

Ja byłam gdzieś pomiędzy tymi dwiema grupami. Bardzo chciałam być łóżkowo aktywna, że tak to pozwolę sobie ująć, ale rozejście spojenia łonowego mi to skutecznie uniemożliwiało. Mężczyzna mój był bardzo wyrozumiały i nie naciskał. Zresztą, bądźmy tutaj ze sobą szczerzy – bardzo mnie ciekawi aktywność seksualna mojego partnera, gdyby na ten przykład czuł jak jego miednica rozpada się na dwie części. Chyba analogiczne porównanie.

Ośmielam się twierdzić, że partner Martyny niestety nie bywał ludzki, bo za każdym razem kiedy ona odmawiała współżycia, robił jej z tego tytułu wyrzuty.

„Nie po to się z Tobą ożeniłem, żeby teraz samemu sobie dogadzać!”,

„I co? Nie żartuj, że teraz będzie najważniejsze dziecko, a moje potrzeby są na szarym końcu!”,

„To może wreszcie mi powiesz co ja w takim razie mam robić, jeśli mam ochotę na seks, a Ty nie chcesz jej zaspokoić!”

A z całym szacunkiem, stuknij się drogi obywatelu w swój z lekka pustawy łeb i zastanów się mój drogi jaki Ty dyskomfort ponosisz z tytułu tego, że Twoja kobieta przez 9 miesięcy będzie w swoim łonie i na swoim kręgosłupie nosiła Twoje ukochane dziecko? Czy myślisz naprawdę, że ona tak celowo zamyka Wasze seksualne podboje na ten czas? A może zwyczajnie ciąża tak daje się we znaki jej organizmowi, że jest zmęczona, ociężała i nie czuje się kobieco? Co jest zdecydowanie prawdopodobne. Skoro mieliście do tej pory udany seks, to jak myślisz [uruchom teraz swoje szare komórki, błagam!] czy istnieją jakieś logiczne przesłanki świadczące o tym, że wypadałoby jednak nie naciskać i nie wpędzać ją w wyrzuty sumienia? Dać jej czas a siebie wyciszyć odrobinę? Czy to serio tak długo i cieżko w obliczu całego życia przed Wami [!] przez ten czas nie móc współżyć ze swoją kobietą dla dobra jej i nienarodzonego jeszcze maleństwa? Jest tyle różnych możliwości, które mogą Wam pomóc, a w szczególności Tobie, że gdybyś tylko odrobinę spasował, nie wieszał na niej psów, to ona by za dyskretną namową uaktywniła się i nie raz sprawiła Ci przyjemność?

Jakie to prawdziwe, że kobiety muszą się dobrze czuć, żeby chcieć uprawiać seks, podczas gdy mężczyźni muszą uprawiać seks, żeby się dobrze czuć. – Diana Appleyard

Jak już pisałam, Martyna miała cholernie trudny poród i okolice intymne strasznie zostały pokiereszowane. Czeka ją najprawdopodobniej plastyka tych miejsc, a także intensywne ćwiczenia, dzięki którym pozbędzie się powszechnego obecnie problemu nietrzymania moczu, który nie zawsze wynika ze słabych mięśni kegla, a czasami jest skutkiem trudnego porodu. Szczerze współczuję, bo mam kilka znajomych, które zmagają się z tymi przypadłościami. Od momentu porodu i nadal mimo upłyniętych miesięcy, nie są jeszcze na prostej.

Wracając do Martyny. Jej dziecko ma obecnie 4 miesiące. Jest bardzo absorbujące i daje swoim rodzicom zdrowo popalić. Przyznam, że pierwsze trzy miesiące przy moim juniorze też były tak cholernie trudne, że nie miałam czasu na sen, a co dopiero na spełnianie seksualnych scenariuszy mojego Męża i swoich, które mogły mi się w głowie roić ;-) Poduszka pod głowę, kołdra na siebie i tyle w temacie!

Spójrzmy prawdzie w oczy. Z dwudziestu tysięcy kobiet, które prawdopodobnie przeczytają ten post, część z nas przeszła ciążę bezproblemowo a druga część już nie miała tak różowo. Poród niektórych z nas był naturalny, a innych skończył się cesarskim cięciem. Niektóre dzieciaki okazały się po urodzeniu aniołkami, a inne dawały zdrowo popalić. Niektóre przesypiały całe noce i dnie, a inne [jak moje] miały gdzieś to, czy jest dzień czy noc, i urządzały imprezę 24/7 z najlepszym didżejem świata, czyli sobą. Mogłybyśmy się teraz licytować, jak to czasami obserwowałam na forach i ścigać się w tym, która to miała wszystko bez trudów, a która z kolei do dzisiaj ledwo patrzy na oczy, bo dzieciaki wyżymają ją jak gastronomiczną ścierkę. Warto spasować w tych wariackich ripostach i nie udowadniać nikomu, że coś można jeśli tylko się chce. Bo czasami nie można!

Ostatnio przeczytałam pewien komentarz dotyczący seksu po porodzie: „A ja od razu mogłam kochać się z moim Mężem. Jak się chce, to można! Przestańcie biadolić.” Za moment wskoczyłam w inny wątek a tam podobne riposty na temat ogarniania domu: „Jak się dobrze zorganizujecie, to wszystko zrobicie! I dom posprzątacie, i ugotujecie, i dzieci będą czyste i nawet do pracy na 8h zdążycie skoczyć! Skończcie z tym narzekaniem!”. Tak czytałam te bzdury i próby udowadniania innym, że wszystko można, że miałam ochotę przytulić tych wszystkowiedzących i zasugerować krótki spacer po parku.

A właśnie, że nie zawsze wszystko można! Czasami za cholerę nie można, mimo że bardzo się chce i człowiek się stara. i tyle w temacie!

Czasami, jak w przypadku Martyny, biologia powoduje to, że musimy z czymś się wstrzymać. Zwyczajnie poczekać. Nie poczekać na następny pociąg i wsiąść do niego, a na wznowienie trasy, którą poprzednio przemierzaliśmy. Wyrozumiałość, partnerstwo i życzliwość, a ponad wszystko miłość – to słowa klucze, które pomogą przejść nam przez ten czasami trudniejszy i bardziej wymagający pod względem seksu czas.

Bo najpiękniejsze, jak to mawiają kobiety i mężczyźni z odchowanymi już dziećmi, jeszcze przed nami! ;-)

Piona!