Tak. Śmiejcie się ze mnie. Możecie sobie zrobić ze mnie klasyczną „bekę” i wytykać paluchami, ale jeszcze niedawno, to znaczy na przełomie drugiego i trzeciego trymestru ciąży, co miało miejsce jakoś pod koniec ubiegłego lata, byłam święcie przekonana, że ja się … nie dam!

Że to, o czym pisałyście do mnie w prywatnych wiadomościach, na Instagramie albo w komentarzach na FB, to tylko takie ściemnianie. Otóż to nie było ściemnianie. Już to wiem!

Miałyście rację! :D

Odszczekuję to wszystko. Ja też przepadłam. Wpadłam po uszy. Wpadłam jak śliwka w kompot. Wpadłam jak moi synowie wpadają spontanicznie w napotkaną na spacerze kałużę. Po pachy!

Pamiętam te czasy, kiedy gromadziłam wyprawkę dla moich synów. Ot, większość ciuchów była używana, albo posiłkowałam się tymi allegrowymi „megapakami”, które mamy sprzedawały po bardzo rozsądnych cenach. Większość ciuchów była niemalże nowa, nieśmigana albo tylko z drobnymi śladami noszenia. Ale nie szalałam jakoś specjalnie z tym kupowaniem. Ot, mieli pewnie na początku 10 par śpiochów, które obsikiwali regularnie. Nie wiem w sumie, czy to obsikiwanie to domena chłopców, czy może moich kiepskich umiejętności zakładania pampersa, ale z Młodą przesikiwanie na wylot zdarza się bardzo rzadko. Tak, wiedziałam, że musi zejść na tematy fizjologiczne. Nie byłabym sobą :D

Mieli też 10 bodziaków. Trochę spodenek, bluz, czapek. Ale bez szaleństwa. Niby szuflady pełne były, ale z wyprawką na całe pierwsze 12 miesięcy, bo takie są plusy kupowania tych megapak, że rodzice hurtem pozbywają się większości rzeczy np. z pierwszego roku życia.

Ale dopiero teraz zobaczyłam, że posiadanie synów to nic w porównaniu do posiadania córki, gdzie na każdym, dosłownie KAŻDYM kroku czyhają jakieś pokusy! A to fikuśne skarpeteczki, które i tak pewnie nie będą założone. A to jakaś opaska na głowę, która się uśmiecha, tak bezczelnie się do mnie uśmiecha w sklepie i próbuje mnie zmanipulować. A to body wiszące na wieszaku z jakimś motylkiem, stokrotką czy innym ustrojstwem niemalże wołają do mnie: „Magda, frajerko! Kupuj, kupuj, kupuj niekoniecznie dla córki. Kup to babo dla siebie! Żebyś się mogła napatrzeć! :D”

No i wiecie. Tak chodziłam ostatnio po sklepach, bo potrzebowałam dla młodej śpiochy, tzw. pajacyki ale z suwakiem a nie na zatrzaski, i co? Po kilku godzinach szwendania się po sklepach nie kupiłam ani jednej pary śpiochów! Za to kupiłam na promo jakieś pierdoły i nie ma gwarancji, że Młoda je kiedykolwiek założy. Dżizyz!

Odszczekuję: To naprawdę prawda, że wydatki na dziewczynkę są jakby większe niż na chłopca! :D

Trzeba się hamować! Zapierać matczynymi szkitami na siłę, bo inaczej można popłynąć :D Takie ci to moje odkrycie, a tak naprawdę Wasze :D

A jak było u Was? Podobnie czy może problem Was w ogóle nie dotyczył?

Bo ja się właśnie zapieram. Pomału wchodzą wiosenne kolekcje do sklepów a ja sobie obiecałam, że nic nie kupię :D Że moje dziecko i tak przez większość czasu w samych śpiochach przebywa, bo taka jest prawda. Także zobaczymy, co z tego wyjdzie! :D

P.S. Jeśli udało się Wam zobaczyć dzisiejszy post, zostawcie po sobie ślad na Facebooku czy w komentarzu  ❤Możecie go też udostępnić swoim znajomym. Dziękuję! :*