Miałam ten temat pominąć, bo na początku wydawało mi się, że może jednak przesadzam, wyolbrzymiam i robię z igły widły. Jednak kiedy sytuacja w ostatnich tygodniach powtórzyła się kilkukrotnie w różnych okolicznościach, to skapitulowałam!

A tak naprawdę, to doszłam do wniosku, że dłużej nie mogę milczeć, bo warto, abym poznała zdanie innych. Może rzeczywiście rodzicielstwo przewrażliwia człowieka i nasuwa mu klapki na oczy? Lasuje mózg – jakby to powiedział jeden z moich braci ;-) Zdecydowałam, że wyłożę jak kawa na ławę mój punkt widzenia a przy okazji dowiem się od Was, czy jestem chuchającą i dmuchającą mamuśką, czy może w miarę racjonalnie myślę, całkiem podobnie do innych. Ale o tym przekonam się za moment.

To było sobotnie popołudnie (tak na marginesie – albo przyciągam dziwnych ludzi albo już sama nie wiem, czy ludzie są tacy dziwni, czy tylko do mnie lgną tacy jak muchy do lepu.) Siedzieliśmy sobie w jednej z plenerowych jadłodajni, dość tłumnie odwiedzanych przez rodziny z dziećmi głównie z uwagi na fakt, że restauracja nie tylko posiada ogródek ale również i plac zabaw, a przy okazji podaje całkiem smaczne dania. Miejsce również często odwiedzane przez motocyklistów, bo jest na trasie do kilku turystycznych atrakcji.

Usiedliśmy z moimi chłopcami przy jedynym wolnym stoliku na zewnątrz, tuż przy Harleyach, Suzuki i innych wypasionych jednośladach, które gwarantowały mi względny spokój, bo zahipnotyzowały moich synów na dobre :D Wewnątrz wszystkie stoliki były już zajęte, bo sprawnie działająca tego dnia klimatyzacja przyciągała. Zamówiliśmy pierogi i coś tam jeszcze, i czekaliśmy na nasze zamówienie. W międzyczasie do ławy obok przysiadła się pewna dama ze swoim wybrankiem i…

… spoglądając w kartę dań ostentacyjnie odpaliła papierosa.

Zamarłam.

Przyznaję bez bicia, że nawet jako dawna palaczka, to ja nie-kurfa-znoszę dymu papierosowego! To ustrojstwo nie tylko śmierdzi, ale zostaje na ubraniach, włosach, skórze i … szkodzi. Szkodliwość biernego palenia to nie jest mit, o czym próbują przekonać nas na siłę niektórzy, którzy „ćmią” fajury w domu przy dzieciach bez krępacji. Totalna nieodpowiedzialność i głupota. Nikt mnie nie przekona, że jest inaczej.

Owa dama odpaliła papierosa i zatrzymała wzrok na mnie i dzieciach. Po czym zajęła się swoją gadką-szmatką z towarzyszem i po raz kolejny spojrzała na nas wypuszczając dym w naszą stronę. Tak! Nie mylicie się. Nie wypuściła go na bok, ani za siebie. Bez krępacji (i chyba świadomie wykorzystując lukę prawną mówiącą o tym, że w niezadaszonych ogródkach lokali gastronomicznych palenie papierosów jest możliwe, a właściwie to jest „legalne”) wypuściła cały ten smród na nas.

Tak, bezczelnie chuchnęła nam w pierogi!

Policzyłam do dziesięciu, wstałam, podeszłam do damy i zapytałam grzecznie:

– Jemy z dziećmi obiad, jeśli Pani nie zauważyła. Czy mogłabym Panią prosić o wypuszczanie dymu w drugą stronę, tak aby dym papierosowy nie mieszał nam się z pierogami?

– Ale ja tutaj mogę palić! – wybuchnęła.

– Ja wiem, że Pani tutaj może palić, ale staram się Panią grzecznie prosić o to, aby zmieniła Pani trajektorię wypuszczanego z ust dymu taka aby w miarę możliwości omijał on nasze talerze. O, na przykład tutaj na bok, gdzie nikt nie siedzi. – wskazałam jej prawie po przedszkolnemu miejsce, gdzie nikt nie siedział i mogłaby ona skierować ten dym tamże. Zaczynałam się już lekko gotować.

– Jeszcze jakieś wymagania??? – dodała bezczelnie znowu dmuchając tak, aby wyprowadzić mnie z równowagi.

– Z mojej strony to tyle. Widzę, że i tak zbyt wiele jak na Pani możliwości percepcyjne.

Totalnie wk…rwiona poszłam do kelnerki i poprosiłam o zmianę stolika, co graniczyło wtedy z cudem, bo przy recepcji była kolejka oczekujących na przyjęcie do restauracji. Usiadłam znowu przed damą i zauważyłam, że chyba jednak nie zwariowałam! Że, o dziwo, są również inni, którzy podzielają moje zdanie co do tego, że przy dzieciach ( i zresztą nie tylko) nie pali się lub robi się to w sposób jak najmniej inwazyjny.

Jak się o tym przekonałam, że inni myślą podobnie do mnie?!

Nagle Pan w skórze (którego zapamiętam chyba do końca życia!) usiadł na swoim jednośladzie, przesunął tył owego jednośladu w stronę papierosowej damy, odpalił silnik i …. przez bite kilkadziesiąt sekund dmuchał jej w oczy spalinami.

Bezczelnie gazował w miejscu i smrodził jej w twarz tym spalinowym dymem. W tym momencie umarłam :D Papierosowa dama zbladła i … chyba nawet ogarnęła aluzję, bo totalnie roztrzęsiona poprosiła o rachunek, a kolesie w skórach pękali przy tym ze śmiechu.

– No co. Ja też mogę tutaj odpalać „motur”. – powiedział do nas i puścił nam oko.

Pozamiatał :D