Jaram się. Jaram się jak durna! Można mnie wyzywać od „wyrodnych”. Można mówić, że tylko nieczułe matki tak postępują. Że jak śmiem cieszyć się z czegoś, na co niektóre matki reagują histerycznym płaczem!

A ja cieszę się jak idiotka :D Bardzo jestem ciekawa, czy Wy też byście się cieszyły na moim miejscu! ;-)

Ale muszę Wam opowiedzieć od początku, jak wyglądają nasze ostatnie dni.

Ivo chodzi do przedszkola. Nie choruje tfu tfu odpukać w niemalowane. Teodor zazwyczaj jest doczepiony mojej lub mojego Męża nogawki. Gaia z kolei jak nie przy mojej piersi, to u Taty w chuście. I tak sobie egzystujemy próbując oboje pracować. Jest „wesoło” :D

Z tym „pracowaniem” wychodzi różnie. Dlaczego?

Bo jak Teodor zauważy, że mama i tata robią coś innego niż on by chciał, to jest histeria. Ale to taka histeria, że sąsiad przychodzi i pyta, czy w tym domu bije się dzieci ;-) My co prawda dzieci nie bijemy, ale z naszymi młodszymi bąblami jesteśmy całymi dniami próbując jakoś to pogodzić z obowiązkami „pracowymi”. Bywa bardzo trudno. Barrrdzo.

Od czasu do czasu przyjdzie do nas ktoś, kto popilnuje maluchy. Są to 2-3 godziny, w trakcie których ja mogę wykonać kilka telefonów a mój Mąż też w tym czasie popracuje. Prawda jednak jest taka, że my mamy osobiście DOŚĆ. Dość tego, że nie możemy Juniorowi poświęcić tyle czasu, ile by on chciał. A chciałby i potrzebowałby 24/7, taki to osobnik ;-) I mamy dość tego, że nie możemy również pracować.

Taka sytuacja bywa męcząca dla wszystkich a dziecko na tym biedne cierpi :(

Chcieliśmy chłopaka posłać do przedszkola, ale zreflektowaliśmy się za późno. Zapisy do przedszkoli, wiadomka, w okolicach marca/kwietnia a ja na to wpadłam w maju… Z lekka późno, co nie? ;-) Refleksem nigdy nie grzeszyłam, przyznaję.

Już nawet młodego prawie odpieluchowaliśmy (2,5 lat na karku jakoś tam zobowiązuje, nie oszukujmy się, ale też bez ciśnienia). Kiedy spędziliśmy tydzień u teściów a to było w maju, to udało nam się rozrabiakę odpieluchować. Ale chyba ktoś trochę w jedną ze stron przegiął z tym odpieluchowaniem [nie będę wytykać palcami kto, ale nie byłam to ja :D] bo po 5 dniach prawie bezpieluchowych wkurzył się chłopak przez to ciągłe przypominanie i ganianie za nim z nocnikiem i zaczął nam niespodzianki na dywany robić i to z premedytacją największą z możliwych! Dlatego ja odpuściłam. Puszczamy go bez pieluchy, ale bez spiny. Pieluchę jeszcze miewa na tyłku, bo inaczej to bym musiała oblatywać sofę z gąbką co 5 minut.

I stało się coś nieoczekiwanego, słuchajcie.

Tylko matki w takiej desperacji jak ja chyba zrozumieją? A może nie tylko?! Małżonek wrócił mi właśnie z zebrania z rodzicami w przedszkolu, do którego chodzi Ivo! I oznajmił, że ….

jest miejsce w przedszkolu dla szanownego jaśnie pana Teodora! AAAAA! :D

Od sierpnia, aaaaa! Spadłam z krzesła! Radość nie do opisania! Będą chłopcy razem zawożeni i przywożeni a Teodoro Pomidoro, którego minka z tego zdjęcia pokazuje, że to niewiniątko z charakterkiem, nareszcie będzie wymęczony przez rówieśników, bo to typ o niespożytej energii, którego nikt niedogonyat! ;-) Matce w dupsko daje od rana i o 12.00 mam dość :D

Musiałam się pochwalić, że nam się udało! Dzisiaj z tego wszystkiego chyba Piccolo wypiję! :D A co! Jak szaleć to szaleć!

P.S. Zostawcie po sobie ślad, że udało Wam się dzisiaj przeczytać ten post i Facebook Wam go łaskawie pokazał, o czym pisałam tutaj! Nie chciałabym zniknąć zupełnie z Waszego Facebooka, co może niechybnie się stać :( 

P.P.S. Powiedzcie, że też byście się cieszyły na moim miejscu! ;-) Czy może jestem nienormalna?! :D Od jakiego wieku Wasze brzdące chodziły do przedszkola? A może macie też doświadczenia ze żłobkiem?! Opowiadajcie! Bo ja się stresuję, przyznam, mimo że to moje drugie dziecko :D

Lecę! Ktoś tu mnie woła, że chce kaszkę! ;-)

Uściski!

Magda