To są te tematy, których staram się na blogu nie poruszać aż do momentu, w którym ktoś postanowi sprawę zbadać „dogłębnie” i bezpardonowo, i zapyta mnie o to wprost.

A niech pyta! Szczerze? Nie boję się żadnych pytań. Niektóre mogą być dla mnie niewygodne, to prawda. Na niektóre z nich odpowiedzi zostawiam dla siebie i dla najbliższych, ale pytanie kto jest ojcem moich dzieci nie jest jednym z tych wrażliwych pytań. Także luuuz! ;-)

Obawiam się, że nic nie przebije pytania, które ktoś zadał mi ponad roku temu a pytanie dotyczyło wtedy mojego młodszego syna. Czytelniczka zadała wtedy pytanie niebylejakie ;-) Brzmiało:

„Czy Twój młodszy syn ma Zespół Downa?”

Odpowiedź na to pytanie znajdziecie tutaj ;-)

Ale tym razem na tapecie jest inne pytanie! Zadał je wczoraj na moim Instagramie [klik] ktoś zupełnie inny, niestety z anonimowego konta a jego treść brzmiała:

„Przyznaj się nie musisz ściemniasz pytam z życzliwości kto jest ojcem twoich dzieci szczególnie tego młodszego syna? Ja też mam swoje tajemnice nie musisz sie bac odpowiadac. Moja najmłodsza jest nie od mojego meza ale i tak nikt tego przeciez nie sprawdzi. Twój ten młodszy też zupełnie inny od reszty jak i moja najmłodsza ciekawosc mnie zżera, jak się z tym czujesz! Napisz na priv.”

Prawda, że ciekawa wypowiedź? ;-) I co ja mam teraz odpowiedzieć? Że niby … prawdę?

No przecież, że prawdę! :D

Jak mój M. przeczyta ten post to padnie, ale cóż. Podam mu jakąś walerianę jak będzie czytał tytuł :D

Ci z Was, którzy są tutaj u mnie na blogu dość często, wiedzą doskonale, że Junior to się nam „udał”. Białe jak śnieg włosy, niebieskie jak morze oczy i temperament taki, że trójkę dzieci by mógł spokojnie obdarować :D Ani nie jest podobny do mnie ani do mojego męża. To znaczy ja znajduję u niego pewne wizualne cechy wspólne ze mną, ale rzeczywiście z moim Mężem to już średnio :D

Kto zatem jest ojcem tego kochanego brzdąca, który o poranku wygląda jak taki kupidynek, że nic tylko mu strzałę amora dać do ręki i łuk, i ustrzeliłby jakąś niewiastę tym swoim niewinnym z pozoru wzrokiem? :D Wiem to tylko ja.

Odpowiedź może być tylko jedna. Jedna, jedyna i w dodatku najprawdziwsza! :D

Ojcem moich dzieci jest mój Mąż. Zbyt banalnie, co nie? Ale prawdziwe :-) Jest ich zarówno biologicznym ojcem jak i faktycznym tatą, kochającym „papciem”, jak ja to mówię, który nieba by im uchylił i … codziennie uchyla! :-)

Jak ja się z tym czuję? Dobre pytanie! :D

Ano cu-dow-nie się czuję! To prawda, że Junior zupełnie różny, ale kto powiedział, że dzieci mają być repliką swoich rodziców?!

A nasz Junior ma urodę po … swoim pradziadku! :-) Taka heca! ;-)

P.S. Nie zapomnijcie zostawić śladu po sobie, że czytaliście! :*

P.P.S. Tak na marginesie to wszystkim dzieciom życzyłabym, aby posiadali kochających rodziców! A tym z Was, którzy przysposobiliście maluchy, to przybijam wielką piątkę i chylę czoło! Jesteście cudowni. Spotykacie się z tego typu pytaniami pewnie dość często [choć słyszałam też, że dzieci rodziców adopcyjnych bywają podobne do nich! super, co nie?! :-) ], ale za nic nie powinniście się wstydzić na nie odpowiedzi, bo podarowaliście Waszym maluchom najcudowniejszy prezent w ich życiu – dajecie im miłość, której mogli nigdy nie mieć :*

Uściski!

Magda