i widzi ją nie tylko szczesliva. Utopiłam Marzannę, tym samym daję sobie prawo do wiosennych dywagacji! ;-)
Jest już wiosna gdyż, ponieważ, albowiem:
Jak to zwykle bywa z relacjami damsko-damskimi [i nie tylko], początki były obiecujące. Luty bardzo mi sprzyjał – powiedziałabym nawet, że robił mi dobrze od samego początku. Zapomniałam już o zimowych perypetiach z Marzeną i Anną, o tych mrożących mrozach, o wietrznych wichurach, o głębokich kałużastych kałużach, w które nagminnie wchodziłam.
