Pamiętam nasze przeboje sprzed roku, kiedy szukałam miejsca w przedszkolu dla naszego starszaka. Gdy podeszłam do dwóch pobliskich publicznych przedszkoli, aby rozeznać się w temacie, dyrektorzy placówek od razu sprowadzili mnie na ziemię.
Nie będę ściemniać, że w ostatnim tygodniu tryskałam energią i byłam panią cierpliwości oraz seksapilu. Tak naprawdę to było zupełnie odwrotnie. Jestem typowym przykładem meteopatki, na którą wpływ mają zmiany ciśnienia i wahania temperatur.
Dobra. Tak jak tutaj siedzę przed moim laptopem, tak biję się w pierś, że nasze ostatnie miesiące to był jeden wielki chaos na wielu polach. I nie była to wina moich dzieci, a wina nas – czyli rodziców, którzy do tego dopuściliśmy.
Cześć. Nazywam się Magda i mam dwóch synów. Stop. Momentami zdrowo dają mi w tyłek, jak to dzieci. Stop. Czasami, aby móc umyć głowę, zrobić oklepane naleśniki czy ugotować zupę w świętym spokoju (bez ucinania sobie połowy palca), to dwoję się i troję, jak ich zająć. Stop ;-)
Pamiętam moje początki macierzyństwa. Gdzieś tam w duchu zamiast cieszyć się z tych naszych pierwszych wspólnych chwil, to z tyłu mojej głowy generowałam pesymistyczne myśli.
Niedziela. Godzina dwunasta z minutami. Z sukcesem doczłapaliśmy się na plac zabaw oddalony od naszego domu o kilka kilometrów.
A może do tego ma jedno z poniższych objawów, jak np. bledsza skóra, rozdwajające się paznokcie? Miewa koszmary senne, zgrzyta zębami, jest nerwowe, nadpobudliwe, wolniej rośnie niż rówieśnicy, słabo przybiera na wadze i ma kiepską odporność?
Halo Polska i reszta świata! Stop. Nadaję już znad greckiego morza. Stop. A dokładnie z Korfu i starego miasta. Stop ;-)
