zdjęcie tytułowe

Internet to taka bezczelna machina, która pokaże Ci wszystko to, czego nawet nie chcesz zobaczyć. Ba! Choćbyśmy się zarzekali, że pewne treści omijamy w internecie za wszelką cenę i nie sięgają one naszych oczu, to czasami możemy się srogo zdziwić.

I ja się ostatnio zdziwiłam.

Dopóki jedna z moich znajomych nie polubiła pewnego zdjęcia, które wywalił mi Facebook na sam środek tablicy, dopóty nie zdawałam sobie sprawy, że internet to naprawdę i bez ściemy bezkresna pustynia nie tylko samowolki, ale i braku logicznego myślenia :D My tu śmiechy-chichy, ale sprawa jest poważna :D

Mam teraz na myśli naprawdę ekstremalne moim zdaniem zachowania, do których regularnie dochodzi w internecie i wywołują one u wielu osób spore, niekoniecznie pozytywne emocje. U mnie wywołują one zdecydowany niesmak, ale może jestem przewrażliwiona?

Jakiś czas temu rozmawiałam z moją bliską znajomą, która była kilka tygodni po porodzie. M. zadała mi krótkie pytanie, twierdząc pewnie, że jestem starą internetową wyjadaczką i coś jej poradzę:

– Madzia, jak myślisz. Czy mogę na zdjęcie w tle na moim Facebooku dać zdjęcie z porodu? W sumie nic na nim nie widać intymnego, tylko naszego F. i trochę mojego ciała. Ale ani sutków, ani krocza. Trochę wód płodowych.

Byłam zaskoczona tym pytaniem i wzięłam głęboki oddech.

– Stara, opublikować możesz wszystko, naprawdę. Nic mi do tego. Jeśli chcesz, aby wszyscy Twoi znajomi, szef i sąsiad z dołu, zobaczyli takie zdjęcie, i nie masz z tego powodu problemu, że zobaczą Cię w jednej z najbardziej intymnych dla rodziny sytuacji, to ustaw sobie taką fotkę. Ja na przykład nie opublikowałabym mojego zdjęcia z porodu. Dla mnie to mistyczne przeżycie, takie nasze-nasze. Nie wiem, czy wiesz, co mam na myśli. Nie opublikowałabym też pierwszej kupy mojego dziecka, jego krocza i jeszcze paru innych scenek rodzajowych. Ale ja to ja, a Ty to Ty. Zrobisz, jak uważasz.

– Ale na tym zdjęciu jest radość, miłość, pierwszy oddech. No wszystko jest! I jak tu się tym nie pochwalić?!

I nastała chwila ciszy.

– Kochana, zrobisz, jak uważasz. Decyzja należy do Ciebie. W sumie do Was należy ta decyzja. Najpierw zapytaj Krzyśka, czy nie ma nic przeciwko takiemu zdjęciu, które zobaczą wszyscy Wasi znajomi, i rób, co uważasz za stosowne, ale licz się z konsekwencjami, niekoniecznie przyjemnymi.

Po kilku kolejnych tygodniach spotkałyśmy się znowu. Z publikacji tego zdjęcia nic nie wyszło w końcu, bo Krzysiek definitywnie nie wyraził na to zgody.

Szczerze? Ucieszyłam się, że ta ich piękna fota została w rodzinnym albumie a nie poszła w świat, który niepotrzebnie oceniałby tę ich jedną z najpiękniejszych chwil w życiu :-)

Z drugiej jednak strony przypominam sobie cudowne sesje porodowe, które kiedyś mignęły mi na Facebooku i to były dzieła sztuki! Uwiecznione emocje. Czyste piękno wyjątkowego momentu! Może jestem trochę zbyt surowa, jednak?

Zatem czego jeszcze moim zdaniem nie warto publikować w internecie, aby ani siebie ani dziecka nie narazić na niepotrzebny lincz? Co warto zostawić w czeluściach naszych prywatnych telefonów zamiast dzielić się tym z całym światem?

To moja subiektywna lista 5 rzeczy, które powinny zostać na naszych telefonach, aparatach bądź w naszych głowach. Internet nie jest najlepszym miejscem do ich publikacji, moim zdaniem. I tak każdy zrobi tak, jak uważa to za właściwe.

1. Zdjęcia okołoporodowe.

Kocham matkę naturę. Doceniam kobiecy wysiłek podczas porodu i zdaję sobie sprawę, że narodziny dziecka to wyjątkowa chwila w naszym życiu.

A gdyby tak zamiast publikować zdjęcie malucha pokrytego mazią płodową, to pokazać małą stópkę bądź rączkę? Pokazać symboliczny fragment, który też mówi jak tysiące słów? Albo zatrudnić do tego fotografa, który naprawdę wie, co i jak i ma człowiek talent do uwieczniania tej mistyczności?

Narodziny to wyjątkowo intymny moment nie tylko dla rodziców, ale i dla malucha. Czy ono potrzebuje w tym momencie takiego obnażenia? Pytam głośno. Sama jestem ciekawa Waszego zdania.

2. Zdjęcia dziecięcych fekaliów.

Pierwsza kupka czy pierwsze „siusiu” zrobione do nocnika. Ściana wymazana dziecięcym bobkiem. Czy warto takie rzeczy publikować w internecie, aby narazić siebie i dziecko na śmieszność? Wiem, że nam matkom udziela się macierzyńskie zwariowanie i radość z tych drobnych momentów. Czy jednak musimy dzielić się tym na forum publicznym?

Ja nie miałabym odwagi ani potrzeby publikować zdjęcia pierwszej kupy moich dzieci. Tę radość z pierwszego „nocnikowego klocka” zostawiam w rodzinie :D ;-)

3. Pytania pediatryczne zadawane tłumowi.

Wiem, że Dr Google bywa dobrym specjalistą od chorób wszelakich i niejednemu dupę uratował. Jednak są momenty, kiedy wizyta u lekarza byłaby rozsądniejszym krokiem niż zwlekanie z udaniem się na konsultację i zadawanie medycznego pytania na facebookowych grupach, forach czy innych stronach.

Jeśli dziecku puchnie oko, boli go ucho, leci mu krew z głowy, jamy ustnej czy odbytu, ma spuchnięty brzuch, wysoką gorączkę, z którą rodzic nie może sobie poradzić, czy cokolwiek innego, na co rozkładacie w niewiedzy ręce, to warto ruszyć tyłek i pójść z tym do lekarza a nie liczyć na cud ze strony anonimowego pomagacza w internecie.

Lepiej dmuchać na zimne a nie później razem z dzieckiem obrywać za nasz opóźniony zapłon.

4. Chwalenie się tym, że łamiemy prawo.

To chyba jakaś plaga ostatnio i niektórzy nie zdają sobie sprawy, że jest naprawdę niebezpieczna. Można śmiało oberwać za to po dupie a nawet ponieść konsekwencje prawne, których skutki będziemy odczuwać przez długi czas.

Darujmy sobie bzdurne chwalenie się tym, że nasze dziecko dostaje od nas klapsa w tyłek i nic mu od tego nie jest. Milczmy na temat tego, na co wydajemy 500+ i nie sugerujmy tego, że mogło ono pójść na nasze kobiece zakupy w drogerii a nie rzeczy dla dziecka. Zastanówmy się, zanim napiszemy publicznie o tym, że zdarza nam się wyjść do sklepu i zostawić dwuletnie dziecko same w domu.

Albo nie łammy prawa albo popracujmy nad tym, co publikujemy w internecie.

Nie trzeba długo czekać, aby „życzliwi” internauci zgłosili Was do MOPsu, na policję czy do innych służb, które będą miały obowiązek te Wasze wypowiedzi zweryfikować i przez długi czas będziecie zmagać się z sytuacją rodem z Big Brothera. Dostałam już kilka maila od takich ofiar, które zostały zgłoszone przez kogoś i przechodzą teraz gehennę i muszą się teraz ze wszystkiego tłumaczyć.

Współczuję, ale wiem, że to niestety na własne życzenie.

5. Obnażanie ciała własnego i dziecka.

Celebrujmy naszą kobiecość. Szanujmy nagość naszych dzieci. Propagujmy karmienie piersią. Zachęcajmy do niego kobiety. Ale nie róbmy z tego cyrku i postawmy sobie jakieś granice. Łatwo wejść w absurd. Momentami (ale tylko momentami) nie dziwię się, że część społeczeństwa traktuje matki jak zło konieczne, skoro są oni często świadkami dziecinady, która nie ma nic wspólnego z dojrzałym macierzyństwem.

Są chwile, które powinny zostać w rodzinnych albumach, jeśli naprawdę muszą być uwiecznione ;-)

Coś dodalibyście do tej listy, co wyprawia Was w osłupienie? Ciekawa jestem Waszych doświadczeń.

Życzyłabym sobie, aby to był taki mini-przewodnik, abyśmy nie musieli oglądać kolejnych dziecięcych kup na Facebooku i by patrzono na nas jak na zbiór normalnych rodziców a nie zafiksowane jednostki, które straciły kontakt z rzeczywistością;-)

P.S. Jeśli udało się Wam zobaczyć dzisiejszy post i jest on Wam bliski, to zostawcie po sobie ślad na Facebooku czy w komentarzu  ❤ Jeśli macie ochotę puścić go dalej w świat – z góry dziękuję! :*