Myślałam, że już nic mnie nie zdziwi, jednak internet to zdecydowanie niewyczerpalne źródło sytuacji i chyba nigdy nie przestanie mnie zaskakiwać. ;) Tak było i tym razem! :D

O zdjęciu, które wczoraj usunął Facebook, zapewne wiecie. ;-) Trójka moich dzieci, umorusana w błocie. I to właśnie pod tym zdjęciem pojawił się komentarz Czytelniczki, która nie mogła wyjść z szoku, że pozwalam moim dzieciom na taką swobodę. Komentarz był krótki, aczkolwiek treściwy. :D

– Jestem w szoku, że pozwalasz dzieciom na aż taką swobodę. Gdzieś jednak są granice ubrudzenia się. Chyba, że tylko tak do zdjęcia pokazówkę robisz?

Żeby było jasne – ja nie zajmuję się reżyserowaniem naszego życia w taki sposób, by miało robić w internecie „wrażenie”. Ci, którzy nas znają wiedzą, że nasze życie jest spójne z tym, co widzą Czytelnicy na blogu, Facebook’u czy Instagramie. Nie muszę niczego udawać ani kreować się na kogoś innego niż jestem na co dzień. Wiarygodność i szczerość są dla mnie niezwykle ważne.

Dlatego zdjęcie, które widzieliście, nie było ani trochę reżyserowane. Ot, mój Teść zaproponował w pewnym momencie, że zrobi dzieciom odrobinę błotka przy jego burakach i ziemniakach. :D I jak zaproponował, tak zrobił. :D

A dzieci pociągnęły ten „spektakl” dalej. :D Założę się, że Wasze dzieci robią pewnie podobnie, o ile lubią taplanie się w takich błotnych maziach. :D

Ivo, Starszak – jak to on, obrudził się na początku dość ostrożnie. Ale gdy zauważył, że jego młodsze rodzeństwo ściągnęło swoje t-shirty i spodnie postanowił do nich dołączyć w samych majtkach. Moja fota była zrobiona w początkowej fazie ich kąpieli błotnej. :D Gdybyście zobaczyli ich pod koniec tej błotnej akcji, to złapalibyście się za głowę. :D Ale tak to właśnie jest z taką zabawą – tutaj trudno o umiar, a dzieci mają z tego frajdę nie z tej ziemi! :D

I ja mam ich tego zabraniać? Niby dlaczego?

Skoro majtki czy spodenki można spokojnie wyprać w pralce, a włosy umyć szamponem. Przed zabawą zaproponowałam Juniorowi ściągnięcie butów, a pozostała dwójka i tak biega po działce na boso (spotkanie z pszczołami też mieliśmy – opowiem o nim może następnym razem. :P). Jasne, przy zmywaniu tego błota jest trochę roboty, ale czego się nie robi dla dzieciaków. :D Najpierw Teść obmył ich w metalowej balii. A dopiero w wannie ich porządniej domyliśmy. ;-)

Swoją drogą – ja sama uwielbiam chodzić boso. Czuję wtedy taką wolność – trudno mi opisać to uczucie. :-)

Gdy widziałam ich radość podczas zabawy, to zatęskniłam za moją dawną dziecięcą spontanicznością! Ja z moim bratem tak samo bawiliśmy się w błocie, piasku czy wodzie. Zawsze na bosaka. Ile przy tym było frajdy, ile śmiechu i super emocji!

Oprócz brudzenia się, pozwalam im też na to, by samodzielnie wybierali sobie ciuchy, które zakładają do przedszkola czy szkoły.

Czy na inne, mniej formalne okazje. ;-) Szczególnie kiedy jesteśmy na wakacjach, to mogą chodzić w tym, co sobie wybiorą spośród tego, co wspólnie zapakowaliśmy do plecaków czy walizek. Czasami ich modowe wybory nie pokrywają się z moimi, ale cóż ja na to poradzę. :D Kiedy jesteśmy w Krakowie, dbam tylko o to, by byli ubrani w miarę adekwatnie do pogody. A że czasami te wybory są pod względem estetycznym średniawe, to już nie jest jakiś ogromny problem, przynajmniej dla mnie. ;-) I tak zakładają na siebie, to co ja im wcześniej kupiłam, czyli podstawy znają. Rozszerzają je już we własnym zakresie. ;-)

Konkludując już – kiedy niby miałabym nauczyć dzieci spontanicznej zabawy czy samodzielnego ubierania się i kompletowania ciuchów? Kiedy będą dorośli?

Niech się brudzą. Niech noszą to, na co mają ochotę. To jest jeszcze ten czas, kiedy społeczeństwo wiele im wybaczy. ;-) Będę mieli jeszcze czas na to, aby kiedyś wpasowywać się w jakieś schematy, ramy czy standardy. Albo i nie! ;-)

Ściskam!

P.S. Jeśli udało się Wam przeczytać dzisiejszy post, będę przeszczęśliwa, jeśli zostawicie po sobie ślad w postaci kciuka czy serduszka na Facebook’u! Dziękuję! :*