Dość zbijania bąków i leżenia do południa. Niebawem pakujemy walizki do auta i ruszamy na nasze około-spontaniczne wakacje. Przez najbliższe cztery tygodnie zwiedzymy kawałek Polski [w tym nasze piękne, polskie morze, nad którym byłam lata świetlne temu] conieco Norwegii i Irlandii.
Wiedziałam, że macierzyństwo, ojcostwo i dziecko wiele zmienią w naszym życiu. Przygotowałam się na nieprzespane noce, worki pod oczami oraz wieczny bałagan. Mojego Męża także próbowałam przygotować na pewien armageddon. Wieczny optymista, z uśmiechem na twarzy i świeżym spojrzeniem każdego ranka. Wspominałam mu o co-sleepingu, który przyjdzie nam praktykować, o mniejszej przestrzeni łóżkowej, o pościelowej ekwilibristyce i braku seksu z wiadomych względów.
Nie wierzyłam, że ten moment nadejdzie w tym roku. Wyjątkowo długo czekaliśmy na chwilę, gdy oficjalnie będziemy mogli oddawać się urokom nicnierobienia i urlopowania do granic możliwości. W końcu doczekaliśmy się naszych wakacji i czerpiemy garściami z tego co daje nam zwykły, ale jakże błogi rodzinny dzień. Nic nie musimy robić odgórnie. Wszystko zależy tylko od nas. W naszych rękach są wszystkie plany.
Mam coś z kameleona, który lubi od czasu do czasu pokazać swoje kolory i zaprezentować się otoczeniu. Bywam ekshibicjonistycznym stworzeniem, które lubi dobrze się czuć w swojej skórze, a jeśli może tę skórę jeszcze poprawić – to ja wchodzę w to jak w masło. Nie oszukujmy się, podczas gorącego lata trudno o okrycie się workiem na ziemniaki, tak aby się się rozpuścić razem z nim podczas upałów. A skoro wypada wyrzucić z szafy wszystko co zakrywa nas szczelnie od stóp do głów i postawić na lekkie i zwiewne ciuchy, to trzeba mieć na uwadze to, że np. nasze blade i posiniaczone nogi mogą się wybitnie średnio prezentować w duecie z krótką kiecką.
Mój Syn jest bardzo ruchliwym stworzeniem. Właściwie bez ustanku porusza swoimi kończynami i zdarza się, że mam problem z jego upilnowaniem w jednym miejscu. Mam wybitnie słabą kondycję, nie zaprzeczam. Szczególnie daje mi popalić wtedy, gdy mam coś pilnego do zrobienia bądź próbuję zrobić zakupy.
Finał Mistrzostw Świata w piłce nożnej. Polacy właśnie zasiadają przed telewizorami. Śpiące dzieci jeszcze ostatkiem sił biegają po mieszkaniach. Niektóre matki i żony wyczekiwały tego finału z utęsknieniem. Ojcowie i mężowie mają nareszcie pretekst, aby usiąść spokojnie przed telewizorem i walnąć się na sofę z miną boga i sędziego w jednym.
5.45 – Nie wierzę. Normalnie nie wierzę! Musi mi się to śnić, że moje dziecko otworzyło oczy. Spoglądam na telefon. Tak, nie ma nawet magicznej szóstej, o której to zaczyna się dzień a kończy noc. Mam pełne prawo opowiadać wszystkim w ciągu dnia, że dziecko obudziło się w środku nocy. Mam prawo być zmęczona. Cały dzień będę narzekać.
Wrocław jawi mi się w głowie jako moja osobista, ogromna chmura tagów. Nasza ostatnia, wyjątkowo krótka wycieczka odświeżyła mi w głowie tę chmurę haseł bardzo bliskich mojemu sercu.
