Nareszcie mamy wiosnę! To jest zdecydowanie moja ulubiona pora roku. Nie tylko dlatego, że cała przyroda (w tym ja! :P) budzi się do życia, ale również dlatego, że wiosna kojarzy mi się z pojawieniem nowalijek od lokalnych ogrodników na krakowskich targach, z których uwielbiam korzystać w trakcie gotowania.
Wiem, że w wielu Waszych domach obecnie infekcja goni infekcję. :( W połączeniu ze stresem, który udziela się teraz wielu z nas w związku z obecną sytuacją, to wcale nie pomaga w tym, aby nasza odporność była w najlepszym punkcie. :(
Z Waszych maili widzę, że wielu z Was już traci nadzieję, że będzie lepiej i błagacie o nadejście lata. I ja dołączam do tych błagań. Ostatnie dwa lata dosłownie przeczołgały nas. W naszym przypadku to nie infekcje górnych dróg oddechowych okazały się najtrudniejsze (bo z nimi radziliśmy sobie nie najgorzej i dzisiaj podzielę się z Wami, tym co u nas się sprawdzało), ale bardziej rotawirusy, które bardzo mocno osłabiły naszą florę jelitową w połowie zeszłego roku i odbudowujemy ją właściwie do dzisiaj.
To jest jedna z moich ulubionych maseczek na twarz, które wykonuję w domu. Uwielbiam awokado, które jest bombą mineralną i witaminową, z dużą zawartością błonnika i kwasów tłuszczowych. Jogurt naturalny zmiękcza skórę, a sok z cytryny lekko ją rozjaśnia. Do mieszanki dodaję także odrobinę oleju konopnego – zawiera on ogrom nasyconych i nienasyconych kwasów tłuszczowych, które mają za zadanie nawilżyć skórę.
Racuchy z jabłkami mogłabym jeść na okrągło! Przepis na te pyszne racuchy z jabłkami znam od pół roku i zawsze wychodzą obłędne! W moim rodzinnym domu mówiło się na nie placki z jabłkami. :-) Zaraz Wam powiem, jak zrobić racuchy rozpływające się w ustach! ;-)
Ostatni czas jest wyjątkowo trudny, dla wszystkich, myślę. Chciałabym obudzić się jutro rano, żeby ktoś złapał mnie za ramię i powiedział, że ostatnie dwa tygodnie to był tylko zły sen. Mam też wrażenie, że moje życie się rozdwoiło niejako. Z jednej strony robię, co mogę, aby pomagać i angażuję się w to całym sercem, a z drugiej widzę, że obok tych ludzkich dramatów, których ogrom rozrywa mi serce, toczy się też moje zwykłe życie. Wiecie, ot taka zwyczajna codzienność, jak wstawanie rano, szykowanie dzieci do przedszkola i szkoły, pocieszanie ich przy codziennych dziecięcych problemach, radzenie sobie z ich katarem, szukanie przyczyn jednodniowej gorączki.
